Raadgever: Vormgeven voor later is een hele kunst

woensdag 29 maart 2023

Leer de mensen in de raad kennen in de rubriek Raadgever uit de Soester Courant. Deze week: Annemarieke Weith van GGS over vooruitzien:

Onlangs bezocht ik het Guggenheim Museum in New York. Een deel van het museum is onder constructie vanwege de opbouw van een nieuwe tentoonstelling. Door de architectuur van het gebouw, een open spiraalvorm, is goed te zien hoe tientallen mensen op alle verdiepingen met grote tekeningen in de hand en allerhande materiaal de expositie vorm aan het geven zijn. Fascinerend.

Stem verheffen

Dat is ook het werk van kunstenaar Nick Cave, dat elders in het museum wordt getoond. Van somber en choquerend zoals het werk op de foto hiernaast tot kleurrijk en kitscherig; alle werken zijn een schreeuw tegen discriminatie en een roep om een toekomst waarin iemands ras, geslacht en geaardheid er niet toe doen. Wellicht een utopie, maar als niemand de stem verheft is het zeker dat er niets verandert. In de raad proberen wij ook de stem te zijn voor mensen die gehoord moeten worden, spreken wij ons uit over zaken die nu spelen en over hoe onze leefomgeving er in de toekomst uit gaat zien.

Palet

Over dat laatste gaan de startnotities waar de raad zich momenteel over buigt.  Die vormen de basis voor toekomstig beleid over een palet aan onderwerpen. Van wonen en werken tot klimaatadaptatie en energietransitie. Ik zie de raad een beetje zoals de curatoren van het Guggenheim, samen aan het werk om te zorgen dat alle bouwstenen die als een soort sokkel voor de kunstwerken moeten dienen aanwezig zijn en een coherent geheel vormen. De raad moet checken of de startnotities alle onderdelen bevatten die nodig zijn om ze in beheer te kunnen geven aan het college, de conservatoren.  Zo niet, dan moeten wij onze stem laten horen.

Sculptuur

Nick Cave gebruikt voor zijn kunst waanzinnig veel verschillende materialen die hij samen weet te smelten tot een werk waarvan je als toeschouwer met enige verbazing moet concluderen: “Ja, het klopt, ik begrijp wat hij bedoelt en hoopt te bereiken.” Zittend op een bankje in Central Park, schuin tegenover het Guggenheim open ik later die dag mijn iPad. Terwijl het voorjaarszonnetje doorbreekt en twee eenhoorntjes over het gras buitelen, scrol ik naar de startnotities. Klik, klik, klik. Mijn iPad braakt een waanzinnige wolk aan woorden, getallen en graphics uit. Wát een uitdaging om van al deze verschillende, vereiste factoren een solide sculptuur vorm te geven. Een die de inwoners van Soest gaan recenseren en waarvan zij vinden: “Dit is een goede basis voor de toekomst.” En dat blijkt nog een hele kunst.

Foto: Annemarieke Weith met haar handen naast haar mond alsof ze schreeuwt, bij 'Penny Catcher’ van Nick Cave, een donker kunstwerk. Een schreeuw tegen discriminatie.

Laat een reactie achter